Dag 22 (26 april 2012)

Dit keer even snel een blog tussendoor..


Het kindertehuis Nos Kasita.. Ik ben er nog niet echt duidelijk over geweest en dat wil ik nu wel doen. We zijn er nu 3 weken geweest en we hadden wel moeite om te wennen daar, gewoon die andere cultuur, andere normen en waarden. Maar die kinderen zijn natuurlijk wel heel schattig. We dachten dat we gewoon even moesten wennen en dat we dan wel ons plekkie zouden vinden daar.

Nu zijn we er 3 weken en voelen we ons nog steeds niet op ons gemak. We gaan er vaak ook met tegenzin naartoe. We hebben het idee dat we totaal niets toevoegen daar. Dat het nutteloos is om daar maar wat boekjes voor te zitten lezen.

We hebben al veel samen gebeden dat als het Gods wil is dat we daar in het kindertehuis zouden zijn, Hij ons meer vreugde zou geven, meer verlangen om daar te zijn, meer voldoening zou geven. Maar ons gevoel is tot nu toe nog niet veranderd.

Ik twijfel er niet aan dat het Gods wil is geweest dat we naar Suriname zijn gegaan. Ik weet heel zeker dat dat Gods leiding is geweest. Als ik voor mezelf spreek merk ik dat God me heel erg aan het vormen is. Niet dat mijn persoonlijkheid veranderd (wees maar niet bang) maar Hij maakt mijn relatie met Hem zoveel dieper. Hij leert mij afhankelijk van Hem te zijn. Hij leert me te vertrouwen op Zijn leiding. Hij leert me wie Hij is en hoe ik moet zijn. Hij leert me hier zoveel! Misschien is dat wel Zijn grootste doel voor mij geweest toen Hij me naar Suriname stuurde: Hem nóg beter leren kennen en mij veranderen naar Zijn evenbeeld (zoals in 2 Korinthe 3:18 staat: Wij allen nu, die met onbedekt gezicht de heerlijkheid van de Heere als in een spiegel aanschouwen, worden van gedaante veranderd naar hetzelfde beeld, van heerlijkheid tot heerlijkheid, zoals dit door de Geest van de Heere bewerkt wordt). In Nederland zorgde de dagelijkse sleur, de vertrouwde mensen om me heen en de vertrouwde omgeving er misschien wel voor dat ik niet zo kneedbaar was als dat ik hier ben! J

Maar goed, ondanks dat zijn we hier natuurlijk wel gekomen met het idee om vrijwilligerswerk te doen en dat willen we ook zeker blijven doen. Ik geloof dat God ons wel ergens wil gebruiken deze tijd, ik weet alleen nog niet waar. Mirjam heeft het verlangen gekregen om bij een christelijke organisatie “wijd mijn lammeren” te kijken. Dat schijnt iets als een kinderdagverblijf te zijn. Misschien wil God dat we daar iets betekenen, maar dat zullen we maandag wel merken, want dan gaan we daar even kijken.

Nou, kortom, het is afwachten waar God ons brengt. Misschien veranderd dit gevoel nog en wil Hij ons toch bij Nos Kasita gebruiken. Mirjam sloeg net haar Bijbel open en las Psalm 71 en kwam aan bij vers 17 en 18: God, u onderwees mij van jongs af aan, en steeds nog vertel ik uw wonderen. Nu ik oud en grijs ben, verlaat mij niet, o God, zodat ik het nageslacht, elk nieuw kind, kan verhalen van de macht van uw arm. Misschien zijn we toch niet zo nutteloos als we ons voelen. God kan zijn zegen geven over de boekjes die we de kinderen voorlezen en onze woorden zegenen. misschien heeft het meer uitwerking dan we zelf denken.

We bidden veel om leiding. We willen daar zijn waar God ons wil gebruiken en we willen jullie ook vragen om voor ons te bidden. Gebed is echt heel krachtig, onderschat dat nooit!

Oja, en maak je maar geen zorgen over de donaties die we hebben ontvangen. Onze huisbaas doet veel voor kindertehuizen. Zij weet heel veel van de toestanden daar af. Ze gaat ons helpen om het geld op een goede manier te besteden.

dag 19 (23 april 2012)

Afgelopen weekend was echt super! Vrijdag en zaterdag hebben we een trip gemaakt naar Bigi Pan. Dit is een heel groot moeras gebied.

Het was wel 4 uur rijden met de taxi en we vertrokken al om 6 uur 's ochtends. tja.. mn ogen spreken boekdelen:

Iedereen was dus nog erg suf en was van plan om nog even lekker in de taxi te kunnen slapen. Maar die taxi chaufeur had een ander plan! Man.. wat kon die vent kletsen zeg. Hij was gigantisch druk en bleef maar door tetteren. zijn mond stond die 4 uur lang niet stil! Hij was wel erg grappig, maakte steeds grapjes en lag zelf de hele tijd dubbel om zijn eigen grappen. Deed iemand alleen maar heel even zijn ogen dicht, dan hoorde je hem gelijk vanachter het stuur roepen: "mevrouw!! mevrouw!! Niet slapen!! En dan ging hij een heel verhaal tegen je houden. Er waren ook een aantal meiden die verpleegster zijn, dus als daarvan één ging slapen dan was het gelijk: "zusterr!! Zuster!! Iemand moet spuitje! Zuster! Spuitje geven!

En het was hem nog gelukt ook dat niemand in slaap was gevallen. Het was ook echt onmogelijk. Maar wel grappig. De taxi rit was dus al een hele belevenis op zich!

toen waren we eindelijk bij Bigi Pan aangekomen. We moesten eerst nog een half uur met een bootje naar het huisje varen. gaat het zodra we instappen regenen... En niet zo'n beetje regen, maar keiharde regen!! Zitten wij daar in dat bootje in de open lucht.. En dat bootje ging ook nog vrij hard waardoor al die regen keihard in je gezicht plenst! NIET leuk.. 

resultaat:

Toen we onderweg waren naar het huisje kwamen we weer langs allemaal mooie vogeltjes en mooie natuur. Maar dat blijf ik zeggen, want er is hier overal mooie natuur en prachtige vogels!! :P

Helaas heb ik de vogels niet echt goed op de foto kunnen zetten, maar om toch een idee te geven..

De zwarte havik:

en een specht soort:

En toen kwamen we aan bij het huisje. Echt leuk zo midden op het water!

Dit was de kamer van Mirjam en mij:

leuk, zo'n klamboe :P

We hadden ook allemaal een balkon, waarop je lekker kon zitten en van het uitzicht kon genieten!

Ook waren er hangmatten, wat vooral Mirjam erg lekker vond liggen, kijk maar:

En ik vond het ook wel leuk! :D

We zijn diezelfde dag nog vissen wezen vangen. De gidsen hadden een net gespannen en wij moesten in een rij gaan staan met lange takken in onze handen en dan naar het net toe lopen, terwijl we met die takken op het water sloegen. Het zag er waarschijnlijk heel stom uit, 12 lachende en gillende meiden (en 1 gillende jongen) die het water in elkaar proberen te slaan! haha. Het water was overal heel ondiep. Het kwam ongeveer tot je middel. Maar de grond was overal echt heel smerig. Het was een klei-achtige bodem, dus je zakte er soms lekker in weg :P

daarna mochten we ook zelf de vissen uit het net trekken, maar ik heb er maar ééntje gedaan, want ik vond dat wel een beetje zielig, want je moest met je vingers dwars door die kieuwen prikken, totdat je vinger uit z'n mond kwam. Dus lekker bloederig :S

Daarna weer een keer de netten uitgehangen om later weer terug te komen en weer vis te halen.

's avonds zijn we kaaimannen wezen spotten. Dat was echt heel gaaf! In het donker, met zaklampen aan en dan varen door het moeras, totdat je een rood lichtje ziet oplichten (ogen van de kaaiman). We hebben er best veel gezien! De eerste paar pogingen om er één te vangen mislukten. Soms doken ze net onder, toen hij er dichtbij was en soms waren ze hem net te slim af. Maar na ongeveer een uurtje hadden ze er eindelijk één te pakken.

Tja, en toen ze hem te pakken hadden kwamen ze er achter dat ze geen elastiek hadden om zn bek dicht te maken. slim.. gelukkig hadden een paar meiden haarelastiekjes, dus die gingen om zn bek heen :)

We namen hem mee naar het huisje en daar mochten we ermee op de foto.

Echt een gaaf beest.

De volgende ochtend toen ik wakker werd ben ik gelijk lekker van ons balkon af gesprongen om te gaan zwemmen. Ideaal toch!

En even genoten van de zonsopgang!

Waarbij ik nog een gigantisch insekt zag!

's middags zijn we een modderbad wezen nemen. Heerlijk was dat! lekker tussen allemaal krabben! haha. Je kon gewoon niet lopen in die modder, want dan zakte je er helemaal in en kon je er nauwelijks meer uitkomen. Je moest dus al tijgerend door de modder. Was echt grappig. Het lag wel super lekker in die modder. Nu snap ik hoe een varken zich voelt! wat een leventje... haha

Voor:

na:

Wie o wie kan mirjam en mij vinden??? :P

daarna weer even zwemmen en we waren weer blinkend schoon! (voor zover dat mogelijk is in een moeras)

die man die je hier achter ons op de foto ziet staan was heel grappig. Echt een vrolijke man. Hij bleef maar lachen (zoals je ook op de foto ziet)

We hebben ook heerlijk eten gekregen. Die mensen hier kunnen super lekker koken! Nu snap ik waarom die Surinamers zo lekker stevig zijn :P

En steeds na het eten ging de man aan de afwas! :P super toch!

En toen gingen we weer naar huis. Dit keer met een grotere bus. Mirjam en ik zaten helemaal achterin wat geen goed plan was. We stuiterden die hele bus door, niet normaal.

Maar we zijn toch nog heel thuis gekomen.

Het was een heel geslaagd tripje!

Ook nog even een foto'tje van de kinders. Het zijn echt net aapjes. Zo super lenig! Ze zijn zich steeds aan het uitsloven voor ons.

Ook hebben we nog uit de kinderbijbels gelezen. Sommige kinderen zitten echt helemaal in het verhaal als je het aan het voorlezen bent. wel leuk :)

We gaan de kinderen nu ook echt herkennen. In het begin hadden we het idee dat we ze nooit uit elkaar zouden kunnen halen, maar nu gaat dat beter, al ga ik niet beginnen aan de namen onthouden, want dat is echt niet te doen!

tot de volgende keer weer!! :D

dag 13 (17 april 2012)

Zoek de leguaan!

Deze leguaan zit altijd bij het zwembad. Onder de boom waar hij in zit liggen van die ligstoelen. En als dat beest moet schijten, dan gaat hij helemaal op het puntje van een tak zitten, waardoor hij dus op mensen schijt die eronder liggen. Is wel heel grappig!

Onze voedselcombinatie van afgelopen vrijdag: worteltjes met doperten, gebakken aardappelen, een halve pizza en een vis :P Die vis is wel een grappig verhaal. Wat ons namelijk gelijk opviel toen we die vis open maakte was dat er maar heel weinig vis in zat om op te eten.. Maarja, wij die vis opgegeten, vonden we het toch wel een beetje sterk smaken. Het smaakte heel zout en na afloop werden we er zelfs een beetje misselijk van. We hadden al zo'n vaag vermoeden dat die vis dan waarschijnlijk niet was bedoeld om zo op te eten. Dus Mirjam ging even zoeken op internet, stond er dit in een recept van sperziebonen: "per persoon een klein stukje zoute vis nemen en deze even in de olie bakken. Ze is echt heel zout, dus je hebt maar een klein stukje per persoon nodig". Blijkt het dus dat je die vis alleen kunt gebruiken om door wat eten te mengen. En dan ook echt maar een klein stukje. Het moet zelfs ook nog een beetje gebakken worden. En wij hebben die vis in één keer op zitten kanen!! haha, echt weer wat voor ons.. xD

Zaterdag zijn we een tripje naar brownsberg wezen maken. Dat was echt super. Eerst gingen we met een auto ernaartoe. Als ontbijt kregen we een lekkere roti rol. Heerlijk! Alleen toen ik een hap nam vielen mn tanden er bijna uit, want er zat gewoon een hele kippenpoot in! Tja, en ik beet natuurlijk precies in het bot..

We gingen daarna nog even verder met de auto, de jungle in. Dat alleen al was echt gaaf. Er zaten namelijk allemaal kuilen in de weg en die waren volgestroomd met regen, dus alles was drassig en glad. De auto schudde alle kanten op en Mirjam vloog zelfs een keer de lucht in! Het scheelde niet veel of ze was met haar hoofd door het dak heen gesprongen!

Toen we aangekomen waren gingen we de tocht maken. Mirjam had een speciale broek aangetrokken waar muggen niet doorheen kunnen prikken. Gaat ze die broek afritsen… tja, dan werkt het niet echt meer hè..

Maar we gingen dus dwars door de jungle richting de waterval. Het bestond vooral uit afdalingen en het was super glad en drassig. Kom ik met mijn schoenen zonder profiel.. Maarja ik ben maar 1 keer gevallen J We zijn veel pijlgifkikkers tegen gekomen en ook veel soorten hagedissen. We hebben zelfs brulapen gezien (en vooral gehoord, ik weet nu waarom ze “brul”apen genoemd worden!)

Na een mooie tocht kwamen we bij de irene waterval uit. Echt een super mooie waterval en daar mochten we even lekker afkoelen en al de blubber van ons af wassen. Je kon het water ook gewoon drinken. Nou, daar hebben we dan ook gebruik van gemaakt! Heerlijk! :P

Tja, en toen moesten we weer terug.. Dit keer dus geen afdaling, maar de berg beklimmen! Man.. wat was dat vermoeiend, niet normaal. Het was echt heel zwaar. Het zweet gutste van mn lijf, ik kon mn kleren uitknijpen van het zweet! Zelfs de vliegen die bij mij in de buurt kwamen vielen dood neer. Oke, nu genoeg details :P mn punt is denk ik wel duidelijk! Maar ik vond het wel heel gaaf.

Op sommige punten ook super mooie uitzichten waarvan je de schoonheid eigenlijk niet op foto vast kunt leggen.

Genieten van het uitzicht :)

Ik vraag me toch echt af hoe mensen kunnen geloven dat die prachtige natuur door stom toeval, door een knal is ontstaan. Het kan toch niet anders dan dat hier een geweldige schepper achter zit!

Daarna zijn we nog naar een meer gereden. We mochten in de achterbak (geen idee hoe het officieel heet) staan. Dat was echt heel leuk! Vooral als de auto alle kanten werd opgeschud door alle kuilen en gaten en de weg J

En ook het meer was ontzettend mooi.

Die uitstekende dingen zijn bomen. Die bomen stonden er toen er nog geen water was. Toen er water kwam zijn ze dood gegaan, dus nu staan er alleen nog dode stammen. Is wel een prachtig gezicht!

En de volgende dag was het zondag en zijn we weer naar de kerk geweest. Dezelfde kerk als de vorige keer. Het was weer een prachtige dienst. Er was ook iemand jarig en die tracteerde iedereen op een soort loempia’s. Echt leuk. Bij zo’n kleine gemeente kan dat natuurlijk makkelijk. Je merkt echt dat het dan veel hechter is ofzo.

We zijn ook nog wezen varen naar de overkant van de rivier.

 

 

 

Aan de overkant waren cacao plantages. Dus daar gingen we even naartoe fietsen.

We kregen ook zo’n cacao ding te eten. Dat vruchtvlees om de bonen zijn heel zoet. Smaakt echt lekker. Van de boon die erin zit wordt dan cacao gemaakt.

En dit is de cacao fabriek:

Verder was de natuur daar ook weer heel mooi.

 Heel veel mensen hier in Suriname hebben zo’n vogeltje in zo’n mini kooitje. Ze hebben die kooitjes echt overal staan. Ik heb er 1 in de bus gezien, op de boot, bij een winkel, langs een weg. En dat niet alleen, mensen fietsen er ook mee over straat! Honden worden hier niet uitgelaten, die lopen gewoon op het erf. Maarja, de mensen willen schijnbaar toch íets uitlaten… dus dan maar een vogel! :P

En toen was het tijd om weer terug te varen. Hier zit Mirjam romantisch in de boot met onze huisgenoot “Boer Leon” :P

Ook de terug weg hadden we weer een super mooi uitzicht!

 

Er lag ook een groot gezonken schip in het water.

We waren daar foto’s van aan het maken, zegt die man die de boot bestuurde: “willen jullie erop?” Wij waren helemaal verbaasd dat dat zomaar mocht, dus vroegen dan ook: “mag dat dan??”

En ja hoor dat mocht! J

Natuurlijk zijn we ook nog naar het kindertehuis geweest. We hebben kleurboeken gekocht met krijtjes en potloden, waar ze de hele tijd zoet mee zijn geweest J

             

De mannen hier roepen ons de meest vreemde dingen toe, maar deze opmerking vond ik wel grappig: “Zoooow, mag ik naast jullie fietsen met de auto???!!” naast ons fietsen met de auto…? Haha!

Nou, het duurde even, maar jullie zijn weer helemaal op de hoogte! ;)