Dag 28 (2 mei 2012)

De mensen die mij goed kennen geloven dit nooit: Ik heb zaterdagochtend mijn eerste stap in een sportschool gezet!!

Jep.. 't is raar maar waar..

Onze huisgenoot boer Leon ging daarnaartoe en vroeg ons mee. Nouja, ik kan het op z'n minst proberen, dacht ik bij mezelf. Het is een soort van kickboksen wat je daar moet doen en ook wat andere oefeningen. Het is zo'n groepsles.

na 5 minuten wist ik weer waarom ik nooit sport. Wat een drama! Het was een verschrikking! ik ga verder niet in details treden, maar nooit, echt NOOIT meer zet ik 1 stap in een sportschool!

Ben ik mijn verstand verloren en wil ik toch weer een sportschool instappen, hou me dan alsjeblieft tegen!

Daarna zijn we naar de vlindertuin geweest. Blijft mooi al die vlinders! Al die kleuren en tekeningen op hun vleugels, prachtig! We kregen ook een rondleiding waarin ze de kwekerij liet zien. Was wel leuk.

Maar wat is een vlindertuin zonder...schildpadden!

Daar hadden ze ook baby's van. Super schattig :)

3 keer raden wat we nog meer tegenkwamen in de vlindertuin....

Zit je ruim 7000 km van huis af, in een vlindertuin waar nog maar 2 andere mensen in liepen, kom je een katwijker tegen!! Nergens in de wereld kun je je verbergen voor kattukers, ze zitten echt óveral!

Ook boer Leon heeft iets van thuis gezien. Want toen we weer terug gingen kwamen we een koe tegen. Boer Leon was als een kind zo blij toen hij de koe zag! Ik heb nog nooit iemand zo gelukkig gezien!

zaterdagavond gingen we even met 2 meiden een cocktailtje drinken. Daar was een hele irritante ober die constant aandacht vroeg. Hij vond zichzelf wel heel grappig, maar wij vonden hem helemaal niet zo grappig..

En toen we terug kwamen van het cocktailtje drinken kwamen we een klein schattig poesje tegen bij ons huis. Het beestje was heel erg vermagerd, dus hebben we hem stiekum mee naar binnen genomen en knakworsten gevoerd :P Het was echt een super lief poesje. Hij kwam steeds lekker bij ons zitten en zat de hele tijd kopjes te geven.

Tja.. zo'n lief poesje kan ik natuurlijk niet gelijk weer op straat zetten. Dus ik besloot dat hij lekker een nachtje bij mij in mn kamer mocht slapen.

Hij had zich voorbeeldig gedragen en heeft de hele avond lekker tegen me aan geslapen. De ene keer toen ik wakker werd lag hij op mn benen, de andere keer tegen mn hoofd aan.. :P Super lief beest, echt zo'n knuffelkat! Hij liep ook helemaal met ons mee door het huis. Dus de volgende ochtend heeft hij weer lekker een knakworstje gehad en een klein stukje kaas en wat brood. Heerlijk vond hij het! :D Ook weer even lekker met hem geknuffeld natuurlijk. we hebben het poesje kip genoemd, aangezien ze hier in Suriname alles "kip" noemen (een leguaan noemen ze bijvoorbeeld een boomkip).

Maarja, we kunnen kip niet bij ons thuis houden. sowieso hebben we geen kattenbak en het is zielig om hem de hele tijd binnen te houden als we niet thuis zijn.. Dus 's ochtends toen we naar de kerk gingen hebben we kippie weer buiten gezet. Ik dacht nog bij mezelf: als hij vanavond er nog zit, neem ik hem wel weer even mee naar binnen. :P

Uit de kerk vandaan was ik even bezig in de keuken, hoor ik Mirjam roepen: "NELINE!!! ZE HEBBEN KIP!!!" Vervolgens rent Mirjam het hele huis door, luid roepend: "Waar is de sleutel!! Neline, heb jij een sleutel?!?!!! We moeten hem redden!!!" Ondertussen hoorde ik een harde krijs en geblaf. Ik kijk naar buiten, terwijl ik het slot van de deur open probeer te draaien.. Zie ik ineens een levenloos lijfje kat heen en weer zwieren in Mozart (onze waakhond) zijn bek. Waren de honden dus uit het hek ontsnapt.

Kip dood..

Zonde van de knakworst… haha, ahhg, nee grapje natuurlijk! Ik vind het wel echt zielig.

Het vreemde is, toen we uit de kerk kwamen zei Mirjam voor de grap: Straks komen we thuis ligt kip daar verscheurd door de honden! Niet wetende dat dit nog echt ging gebeuren ook!

Tja.. die lekkere knakworstmaaltijd waarmee wij hem wilden verwennen is dus zijn galgenmaal geweest! En wie de nacht met mij doorbrengt staat blijkbaar geen lang en gelukkig leven te wachten!

Nog even over het kindertehuis.. Alle gebeden hiervoor, alle biddende mensen die achter ons staan, bedankt! Jullie gebeden helpen echt :) Ik had al gezegd dat Mirjam het verlangen had gekregen om bij "weid mijn lammeren" te gaan kijken. Ze had hier thuis al een keer van gehoord en toen hoorde ze hier in Suriname er ook weer over. Nu had ze een mailtje gestuurd of we een keertje langs mogen komen en kreeg ze de volgende dag gelijk een mailtje terug dat we van harte welkom zijn en dat ze het leuk vinden als we zouden komen.

Nu waren we laatst bij een paar meiden en toen vertelden wij over dat we het niet echt naar ons zin hadden bij het kindertehuis. Die meiden begonnen toen ineens zelf over een bepaalde organisatie wat is opgericht door zendelingen en of dat niet iets voor ons was om naartoe te gaan. Ze hebben een hoop hulp nodig. Bijkt dat hetzelfde te zijn als dat "weid mijn lammeren"! Dit komt dus steeds weer terug, dus volgens mij moeten we daar echt naartoe! :) Gaan we komende week een keertje doen, het kwam deze week nog niet zo goed uit.

Heel erg bedankt voor al jullie voorbeden. Echt super dat er biddende mensen achter ons staan! :) We ervaren veel kracht en rust hierdoor. Super bedankt!