Dag 41 (15 mei 2012)

Sjow.. weer even een nieuwe blog over het wel en wee van Mirjam en mij!

Dinsdag zijn we naar de Paramaribo Zoo geweest. Zoals de naam al doet vermoeden: Een dierentuin in Paramaribo!

Stelde niet zoveel voor, was maar een kleine dierentuin, maar toch leuk om even doorheen te lopen :)

 

Woensdag kwamen we erachter dat we nog naar de vreemdelingendienst moesten om onze toeristenkaart te verlengen. Je moet dit binnen 30 dagen doen... Aangezien wij al de Surinaamse cultuur zijn gaan overnemen, waren we al 5 dagen te laat! De volgende ochtend zijn we dus meteen naar de vreemdelingendienst geweest en we zaten daar echt helemaal in de zenuwen. Er gingen al allerlei gedachtes door ons hoofd dat we veel problemen hiermee zouden krijgen. Misschien moesten we wel een hoge boete betalen, of misschien zouden we zelfs het land uit gegooid worden! Tja, je weet t niet hè..

toen er een brede surinamer in politieuniform binnenkwam, met aan zijn broek een pistool en handboeien, was ons gedachteplaatje compleet. We zagen het al voor ons:

"Mevrouw, we willen onze toeristenkaart verlengen, maar we zijn 5 dagen te laat.."

"ja dames, 5 dagen illegaal in het land betekend nu 5 dagen in de gevangenis!"

(ondertussen komt die politieman aangelopen..) Kledder! onze handen in de handboeien. pistool in onze rug.. "Kom maar mee!"

Natuurlijk zouden we dit dan niet laten gebeuren zonder er een foto van te maken, dus zouden we aan de balie mevrouw vragen of ze een foto van ons kon maken, terwijl we afgevoerd worden.

Maar we werden uit onze dagdroom gehaald toen ons nummer werd omgeroepen. "Nummer 69!"

We liepen als twee ter dood veroordeelden naar de balie toe..

Mirjam deed haar hele verhaal.. wat blijkt.. zaten we verkeerd!! Moesten we een andere ingang hebben, een ander loket.. super, kunnen de zenuwen weer opnieuw beginnen!!

Maar daar aangekomen viel alles heel erg mee, want het was geen probleem dat we te laat waren. alleen.. we hadden onze retourticket niet mee. Zonder retourticket kon het niet afgestempeld worden.

Oke, volgende ochtend dus weer terug, dit keer mèt onze retourticket. Staan we voor de balie, wil Mirjam haar retourticket uit haar tas halen.. wat blijkt: Heeft ze hem weer vergeten!! Had ze hem in het studentenhuis aan Sander (onze huisgenoot) laten zien, om te vragen of dat de goede was. Heeft ze hem dus niet meer terug in haar tas gedaan!! Ooohhhww... een typische actie voor een dom blondje! :P

Vrijdag zijn we met Andrea en Els naar overbridge geweest, een strand. Daar hebben we overnacht in.. jawel! onze eigen hangmat!! :D We hebben er speciaal één gekocht voor mee te nemen op tripjes en het is natuurlijk sowieso leuk om er één mee naar huis te nemen :)

Maar toen we de hangmat op wilden hangen, keken Andrea en Els ons heel vreemd aan. Waarom? Nou, het bleek dus dat je aan een hangmat niet genoeg hebt.. nee, je moet ook nog hangmatTOUW hebben.. Ja hoor!! Hebben wij weer!! Dus wij vragen bij de receptie. Nee, ze hadden geen hangmattouw, dan moesten we een hangmat huren.. Ja, dat gaan we niet doen natuurlijk. We willen in onze eigen hangmat slapen! Ach, waar een wil is, is een weg, zegt men ook wel :P

Vraag me niet hoe, maar we hebben het toch voor elkaar gekregen om onze hangmat op te hangen, ZONDER hangmattouw. Ben toch stiekum wel trots :D

Echt heerlijk ligt zo'n hangmat. ik raad het iedereen aan! Sowieso super gaaf om zo te overnachten op een strand. Lekker allemaal vleermuizen die langs je heen fladderen en die mooie natuurgeluiden op de achtergrond.. Je kunt je ogen echt niet lang openhouden als je daarin ligt. Een slaappil is er niks bij!

Nu bedenken hoe en waar ik die hangmat straks thuis ga ophangen :P

We zijn ook al twee keer bij weid mijn lammeren geweest. de eerste keer was woensdag. We moeten er met de bus heen. eerst moesten we de bus naar het centrum pakken en vanaf daar de PKL bus. Nou, we dachten dat we dat wel snel zouden vinden, de busschauffeur zou het ons wel kunnen vertellen toch?! Verkeerd gedacht!

De busschauffeur stuurde ons een kant op, wij dat hele eind gelopen.. Ook nog wat andere mensen de weg gevraagd. Toen we eindelijk in de buurt waren, zei er een mens dat we helemaal verkeerd zaten en weer helemaal terug moesten. Ze zei dat de PKL bus daar is waar we uit de vorige bus waren gestapt. Daarna nog aan iemand gevraagd en die zei hetzelfde.. Shit... weer dat hele eind terug lopen. Nouja, het is niet anders..

Nou, eindelijk waren we weer op het begin punt aangekomen, vroegen we daar weer waar de bus was, stuurden de mensen daar ons weer die kant op waar we net helemaal naartoe waren geweest!!! Jaaaah we snapten er helemaal niks meer van! En het is echt geen klein stukje lopen daarnaartoe. We hadden de moed opgegeven en strompelden maar een beetje vooruit, toen Mirjam ineens naar de overkant van de weg vloog! "Huh?! waar gaat zij nou weer heen?" dacht ik bij mezelf. Dus ik rende haar maar achterna. Stond valentino (onze reisleider van het tripje van Galibi) aan de overkant! Gelukkig een bekende.. die kon ons vast wel goed de weg wijzen. Wij het hele verhaal uitgelegd dat we telkens heen en weer worden gestuurd en we het niet kunnen vinden, kapot zijn van het lopen, enz.. En toen heeft hij ons met de auto naar de goede bus gebracht. Dat was toch wel weer heel lief van hem! Had er niet aan moeten denken weer een heel eind te moeten lopen op zoek naar die stink bus!

Maar zo is het dus toch nog goed gekomen en kwamen we veilig en wel bij Weid mijn lammeren aan.

Ze zijn heel blij met onze komst, dat lieten ze meteen al duidelijk merken. We voelen ons hier dus al een stuk nuttiger dan bij Nos Kasita! Hier krijgen we tenminste ook taken, dat is wel super. Bij Nos Kasita moest je het zelf maar een beetje uitzoeken wat je daar ging doen.

En morgen.. (wanneer jullie het lezen is het al "vandaag") gaan we weer naar de vreemdelingendienst voor Mirjam, aangezien zij nog steeds haar toeristenkaart niet heeft verlengd.. :P